Erkeklerde 2 Tip Diyabet Yöntemi

[Barış]

ERKEKLERDE TİP 2 DİYABET YÖNETİMİ

      Tip 2 diyabetes mellitus (T2DM) prevalansı erkeklerde ve kadınlarda aynı olmasına rağmen (%11.8’e karşı % 10.8 ), T2DM tanısı konan kişileri ve gelişme riski bulunanları yönetirken, tedavi planı yapılacağı zaman göz önünde bulundurulması gereken cinsiyet farklılıkları bulunmaktadır (ör., kardiyovaskü-ler risk, psikososyal faktörler, strateji oluşturmak ve kendi kendine bakımın yararını algılamak).1 Bu metin iki hasta örneği vererek, bu farklılıkları tanımlamaktadır (Birisi rutin fizik muayenede sağlık hizmeti sunan tarafından T2DM riski saptanan, diğeri ise yıllarca T2DM tedavisi alan ve izlem muayenesinde görülen). Her hasta için tedavi ile ilgili yansımalar anlatılmaktadır.

Tip 2 Diyabetes Mellitus için Risk Altındaki Erkekler

OLGU ÇALIŞMASI 1

      JW, rutin fizik muayene için görülen 48 yaşında beyaz ırktan olan bir erkek hastadır; doktorunu en son altı ay once yine rutin fizik muayenede görmüştü. Yakınması yoktu ve hiçbir ilaç almıyordu. Yedi yıl önce boşanmıştı, bir apartmanda yalnız yaşıyordu ve yemeklerini çoğunlukla hazır gıda satan restoranlarda yiyordu. JW, haftada birkaç kere geceleri 2-3 bira içiyordu, haftada 2-3 gece arkadaşlarıyla bir araya geldiğinde içtiği miktar daha fazla oluyordu. Babasında 12 yıldan beri tip 2 diyabet öyküsü vardı. Annesinde dört yıldan beri esansiyel hipertansiyon ve dokuz yıldan beri kronik obst-rüktif akciğer hastalığı öyküsü bulunuyordu.

      Fizik muayenede JW’nin boyu 180 cm, ağırlığı 94 kg (beden kitle indeksi (BKİ) 29 kg/m2) ve bel çevresi 104 cm idi; kan basıncı 138/86 mm Hg, solunum hızı dakikada 17 idi. Göz ve nöroloji muayenesi dahil olmak üzere, fizik muayenesinin kalanı normaldi. Glikolize hemoglobin (Alc) taramasını içeren laboratuvar sonuçlan beklenmektedir.

Erkeklerde Tip 2 Diyabetes Mellitus için Risk Faktörleri

      Bu olgu, diyabet açısından birkaç risk faktörü bulunan orta yaşta bir erkek için olağandışı bir sunum değildir (Bkz., olgu çalışması 1 devamı). JW, aynca erkeklerde T2DM için kilit risk faktörlerine de sahiptir. Kardiyovasküler Hastalıkta Eğilimler ve Belirleyicilerin İzlenmesi (MONICA) Augsburg araştırması, T2DM bulunan 128 erkek ve 85 kadın tanımladı.2 İlerleyen yaş ve BKI, ebeveynlerde T2DM öyküsünün bulunması ve düşük yoğunluklu lipoprotein kolesterol (HDL-C) düzeyinin düşük olması hem erkek hem kadınlarda T2DM gelişmesi için bağımsız risk faktörleri olarak öngörülmektedir. Ancak, diğer çeşitli faktörler erkeklerde kadınlara göre daha yüksek risk taşımaktadır, bunlar sistolik kan basıncı (olasılık oranı [ HR ], her 10-mm Hg için 1.16 artış), düzenli sigara içmek (HR, 1.75) ve > 40 gr/gün (HR, 1.95) alkol almaktır (Not: 30 mİ 80 derece alkol yaklaşık 11 gr etanol; 350 mİ bira [yaklaşık % 5 alkol] yaklaşık 14 gr etanol). Bu faktörler için uyarlama yapıldıktan sonra, başka bir analiz (4424 erkek, 4380 kadın) tek başına yaşayan erkeklerde T2DM gelişme olasılığının tek başına yaşamayanlardan daha fazla olduğunu gösterdi (HR, erkeklerde 1.69, kadınlarda 0.85; P = .006).3 MONICA’da T2DM bulunan kişi sayızı az olmasına rağmen, sonuçlar kan basıncı ölçümünün ve sigara bağımlılığı ve alkol alımı öyküsünü almanın özellikle erkeklerde önemli olduğunu göstermektedir.

      Alkol alımı ile ilgili olarak, epidemiyolojik ve randomize kontrollü klinik araştırmalar genellikle orta derecede alkol tüketimi (20 -30 gr/gün) ile uzun süreli T2DM riski arasında ters ilişki olduğunu ortaya koymuştur.2,4’7 Hastaların nasıl gruplandırıldığı konusunda çalışmalar arasındaki farklılıklar en fazla risk yararı sağlayan günlük alkol tüketimi miktarının belirlenmesini olanaksız kılmaktadır, ancak 4 yıldan uzun süren güncel bir çalışma, diyabet riski açısından en büyük yararın daha önce günde <15 gr alkol tüketenlerde ya da alkol almayan erkeklerin tüketimi günde 7.5 gr’a arttırdıklarında olabildiğini göstermektedir.

      Diğer beslenme ve yaşam tarzı değişikliklerinin de erkeklerde T2DM riskini azaltmakta yararlı olduğu görülmektedir. Beş yıl boyunca izlenen 22,921 Japon erkeğini ve 29,759 Japon kadınını içeren araştırmanın verileri, balık ve deniz ürünleri tüketiminin kadınlarda değil ama erkeklerde, T2DM riskinin azalması ile anlamlı ilişkisi olduğunu gösterdi.9 Balık ve deniz ürünleri tüketimi en yüksek dörtlü dilimde olanlara karşı en düşük dörtlü birimde olanlarda T2DM gelişme olasılık oranı 0.73 idi (Eğilim için P = .04). Ek analizler balıktaki yağ içerikleri ile anlamlı ilişki tanımlamadı.

      Sağlık Profesyonelleri İzlem Çalışmasının sonuçları, yüksek miktarda az yağlı süt ürünleri, tam tahıl ve magnezyum tüketen erkeklerde T2DM gelişme riskinin azaldığını kanıtlamaktadır (Tablo 1). Günlük süt ürünleri tüketimine göre, ilk kez T2DM tanısı konan 1243 olgunun 12 yıl izleminden sonra, süt ürünleri tüketimi en fazla olan erkeklerde, en düşük olan erkeklere göre T2DM gelişmesi için rölatif risk (RR) 0.77 idi (Eğilim için P =.003).“’ En yüksek beşli dilimde olan erkekler süt ürünlerini günde 4.1 porsiyon, en düşük beşli dilimde olanlar ise 0.5 porsiyon tüketti. Günlük toplam süt ürünlerinde her porsiyon artışı T2DM riskinde °/o9 azalma yaptı, az yağlı süt ürünleri tüketenlerde risk çok yağlı süt ürünleri tüketenlerden daha düşüktür. Tam tahıl alımma göre, T2DM gelişme için RR en yüksek beşli dilimde olanlara karşı en düşük beşli dilimde olan (3.2 porsiyon/güne karşı 0.4 porsiyon/gün) erkeklerde 0.58 idi, ancak, bu etki BKI ile birlikte artış gösterdi (Eğilim için P = .0006).11 Benzer gözlemler magnezyum tüketimine göre yapıldı; orta derecede magnezyum tüketen erkeklerde (457 mg/gün) 270 mg/gün tüketen erkeklere göre T2DM için RR: 0.76 idi.

OLGU ÇALIŞMASI 1 (devamı)

JW’de T2DM için aşağıdaki risk faktörleri bulunmaktadır:

•   Fazla kilo ile birlikte santral yağlılık

•   Fiziksel aktivite azlığı

•   Birinci derece akrabalarında T2DM olması

•   Olası kardiyovasküler hastalık (KVH; hipertansiyon, sigara bağımlılığı)

•   Günlük alkol tüketiminin fazla olması (10 - 20 gr alkol/bira x 2-3 bira/gün =20 - 60 gr alkol/gün)

•   Kötü beslenme

•   Yalnız yaşama

Plan:

•   JW ile yukarıdaki risk faktörlerini konuşun

•   Sonraki ziyarette kan basıncı ölçümünü tekrarlayın; KB > 140/90 mm Hg (T2DM tanısı varsa, 130/80 mm Hg) ise tedavi başlayın

•   Alkol/madde bağımlılığını değerlendirmeyi düşünün

•   Sigarayı bırakma programı için değerlendirin

•   Yaşam tarzı ve diyet yönetimi için diyetisyene sevk edin

      T2DM gelişimini önlemek için erkeklerle çalışmak aile hekimi için önemli amaçlardan biridir. Prediyabetli olanlara dahil olmak üzere, risk altındaki erkekleri belirlemek, hastalık ve riskleri konusunda eğitim yapmak ve uygun risk azaltma stratejilerini uygulamak gerekir. Risk azaltma stratejileri, kilo, fiziksel aktivite, kan basıncı, kan lipidleri, kan şekeri ve sigara bağımlılığı gibi değiştirilebilir faktörler konusunda olmalıdır. JW5nin “eski durumuna dönmek” için motivasyonu belirlenen ve zaman içinde değiştirilebilecek hedefleri konuşmamıza yardımcı olacaktır. Erkeklerde T2DM gelişme riskini azaltmaya yardımcı olabilen diğer stratejiler her gün orta derecede alkol alimim, balık ve deniz ürünlerinden zengin, yağı az süt ürünleri, tam tahıl ve magnezyum içeren diyeti içermektedir (Tablo 1).

      T2DM tanısı konduğunda, erkeklerde özellikle yararlı olabilecek risk yönetimi stratejileri bulunmaktadır. Bunlar erkeklerde kalp sağlığını hedefleyen stratejiler kadar psiko-sosyal ve başa çıkma davranışlarını içeren stratejilerdir.

Tip 2 Diyabetes Mellitus Bulunan Erkeklerde Komplikasyonların Riski

OLGU ÇALIŞMASI 2

      MR, beş yıl önce hipertansiyon, üç yıl önce T2DM tanısı konmuş (A 1C, %8.2) 57 yaşında Afrika kökenli bir Amerikalı erkek hastadır. Yaşam tarzı değişiklikleri ve metformin 1000 mg, günde iki kere alarak A1C değerini %6.8 ila %7.1’e düşürdü. Ancak, dokuz ay kadar önce, MR dizini incitti, bu durum haftadabirkaç gün 2-2.5 km’lik olağan yürüyüşünü ve hafta sonları yaptığı bahçe işi engelledi.

      Fizik muayene: KB 126/78 mm Hg; beden ağırlığı 83 kg (diz incinmesinden sonra 5-7 kg aldı); bel çevresi 96 cm (BKI, 28 kg/m2); evre 1 retinopati bilateral; nörolojik muayene normal.

      Laboratuvar: A1C %7.8; trigliserid düzeyi 219 mg/dL dışında lipidler normal; kreatinin klearensi (hesaplanan) 69 mL/dak; idrar, 45 mg albumin/gr kreatinin.

      MR’nin kendi kendine ölçtüğü açlık kan şekeri (AKŞ) geçen ay 121’den 143 mg/dL’e çıktı; yalın tokluk şekeri (TKŞ) ölçümleri 194 - 258 mg/dL idi.

      MR, yerel bir lisede meslek rehber öğretmenliği yapmaktadır ve okuldan sonra araba kullanmayı öğretmektedir. İlaç kayıtları gözden geçirildiğinde geçen yıl boyunca ilaçlara uyum şöyleydi: metformin (%88), hydrochlorothiazide (%72) ve lisinopril (%72).

Değerlendirme:

•   A1C düzeyinin %7.8 olması hesaplanan ortalama glukoz (eAG) değerinin 177 mg/dL olduğunu göstermektedir.

-   AKŞ ve TKŞ hafif yüksektir

-   Mikrovasküler hastalık kanıtı bulunmaktadır (retinopati, nefropati)

-   Kreatinin klearensinin 69 mL/dak ve mikroalbu-minürinin bulunması evre 2 kronik böbrek hastalığını göstermektedir.

      MR’yi diz sorunu için fizik tedavi servisine sevk etmeye ek olarak, diyabet tedavisini yoğunlaştırma gereksinimini ve seçeneklerini konuştunuz.

      MR, tedavi planınızı erkek olarak etkileyen bir olgu mudur?

      T2DM tanısı konan kişilerde, erkek ve kadınlar arasında kardiyovasküler hastalık ve diğer eş zamanlı hastalıklar yönünden ve ayrıca psikososyal iyilik ve başa çıkma stratejileri açıdan farklılıklar bulunmaktadır.

Tip 2 Diabetes Mellituslu Erkeklerde Kardiyovasküler Hastalık Riski

      Sistematik bir derleme, T2DM tanısı konan erkeklerin KVH riski açısından T2DM bulunan kadınlardan genellikle daha iyi durumda olduğunu göstermektedir. T2DM bulunan erkeklerde koroner arter hastalığı gelişme riski T2DM bulunmayan erkeklerden 2 ila 3 kat daha fazladır, oysa T2DM bulunan kadınlarda koroner arter hastalığı gelişme riski T2DM bulunmayan kadınlardan 4 ila 6 kat daha fazladır.Ayrıca, T2DM bulunan erkeklerde T2DM bulunan kadınlara göre miyokard infarktüsü sonrası prognoz daha iyidir ve kardiyovasküler hastalığa bağlı ölüm riski daha azdır. Bu farklılıklar için olası nedenler hipertansiyon riskinin düşük olması, dislipideminin daha hafif olması ve T2DM bulunan erkeklerde T2DM bulunan kadınlara göre obesite prevalansının daha az olmasıdır.15 Erkekler ve kadınlar arasında gözlenen farklılıklar için aynı nedenler 29 çalışmanın meta-analizinde de görüldü, burada T2DM bulunan erkeklerde ölümcül Mİ için göreli risk T2DM bulunan kadınlarla karşılaştırıldığında 0.68 idi.16 Hipertansiyon ve/veya T2DM bulunan 1116 İsveçli hastayı içeren Skara-borg Projesinde de benzer bulgular saptandı. Sağlıklı bir popülasyonla karşılaştırıldığında, ölümcül MI için yaşa göre uyarlanmış tehlike riski, 8.1 yıl izlenen T2DM bulunan erkeklerde 1.9, T2DM bulunan kadınlarda 5.0 (erkeklerle kadnıların karşılaştırılmasında göreli risk, 0.38) bulundu. Verilerin analizi, bu sonuçların T2DM bulunmayan kadınlarda, T2DM bulunmayan erkeklere göre sağkalım süresinin daha iyi olması bulgusu ile açıklanmadı.

      İtalyan Diyabet ve İnformatik Çalışma Grubu tarafından hafif farklılık gösteren bir T2DM topluluğunda biraz farklı sonuçlar bildirildi. Bu çalışma makrovasküler değil de, mikrovasküler hastalığı olan T2DM bulunan kadın ve erkekleri kapsadı (N = 11,644).18 Dört yılık izlemden sonra, ilk koroner arter hastalığı için (birleşik akut miyokard infarktüsü, koroner arter bypass grefti ameliyatı, perkütan transluminal koroner anjiyoplasti sonucu) yaşa göre uyarlanmış olay oranları erkeklerde 1000 kişi yılında 28.8, kadınlarda ise 23.3 bulundu. Olay oranları (1000 kişi yılında) akut miyokard infarktüsü için (10.3’e karşı 4.7), büyük kalp damar hastalığı olayları için (13.1’ e karşı 5.8 ), ölümcül kalp damar hastalığı olayları için (2.6’ya karşı 0.6) erkeklerde kadınlara göre daha sıktı. Çok değişkenli analizde hipertansiyon ve AİC’nin erkeklerde kalp damar hastalığı için ek risk faktörleri olduğunu gösterdi; AİC’de normalin üst sınırının üstündeki her %20 oranındaki artış, kalp damar hastalığı riskini %14 arttırmaktadır. Mikrovasküler komplikasyonların bulunması, riski erkeklerde %20, kadınlarda %35 arttırmaktadır. Bu analizde, erkeklerde baskın risk faktörlerinin glisemik kontrol ve hipertansiyon, kadınlarda ise yüksek trigliserid düzeyleri, düşük HDL düzeyleri ve mikroanjiyopati olduğu bulundu.

      Ek bir çok değişkenli analiz T2DM bulunan erkeklerde kalp damar hastalığı riskini ve sonuçlarını etkileyen özgün faktörler konusunda daha fazla bilgi sağlamaktadır. Bir araştırma, kalp damar hastalığı kanıtı olmaksızın normo-tansif ancak mikroalbüminüri bulunan T2DM tanısı konmuş erkek ve kadınları karşılaştırdı. 4.7 yıl izlemden sonra, erkeklerde ölüm, akut miyokard infarktüsü, oynak angina, koroner girişim, kalp yetersizliği, serebral iskemik inme ya da geçici iskemik atak ve periferik arter hastalığı için risk daha düşük bulundu (göreli risk, 0.12).19 Diğer araştırmacılar T2DM bulunan erkeklerde ölümcül inme dahil, inme riskinin T2DM bulunan kadınlardan daha düşük olduğunu bildirdi.20,21 Örneğin, Pratisyen Hekimlik Araştırma Ve-ritabanının analizi 35 ila 89 yaşlarında T2DM tanısı konmuş 22,178 erkek ve 19,621 kadını belirledi.20 Tüm yaşlarda 1000 kişi yılı başına inme oranı erkeklerde 10.82 (%95 güven aralığı (GA), 10.17-11.51), kadınlarda 13.16 ((%95 GA, 12.40-13.97) idi. Erkeklerde, 1000 kişi yılı başına inme oranı 35-44 yaş grubunda 1.81’den, 85 ve üstü yaş grubunda 28.35’e kadar çıktı. Her 1000 kişi yılı başına inme oranı 35-44 yaş grubunda kadınlarda erkeklerden daha az olmasına rağmen (1.53’e karşı 1.81), 85 ya da üstü grupta kadınlardaki oran erkekleri geçti (32.20’e karşı 28.35).

[Barış]

Diğer Kronik Komplikasyonlar

      T2DM tanısı konmuş erkeklerde böbrek hastalığı kanlipidleri tarafından özellikle HDL-C ile etkilenmektedir. Başlngıçta normoalbüminüri ya da mikroalbüminüri olan T2DM bulunan erkek ve kadınlarla yapılan bir araştırma düşük HDL-C düzeyinin 4.3 yıllık izlemde albüminürinin daha ileri evreye gidişinin bağımsız öngöstergesi olduğunu ortaya koydu (Düşük HDL-C bulunan erkekler normal HDL-C düzeyi olanlarla karşılaştırıldığında, tehlike oranı, 0.391 idi). Kadınlarda, lipid parametreleri albümi-nüri seyri ile ilişkili değildi.

      Bu araştırmacılar T2DM tanısı konmuş erkek ve kadınlar arasında kardiyovasküler risk açısından farklılıklarla ilgili kesin bir tablo çizmezken, T2DM bulunan erkeklerde ölümcül olan ve olmayan kalp damar hastalığı ile inme riskinin T2DM bulunan kadınlardan daha düşük olduğunu ileri sürdü. Ancak, erkeklerde görülen daha düşük risk, hesaplanan kardiyovasküler sonuç noktalarından ve mikrovasküler hastalık varlığından etkilenebilmektedir. T2DM bulunan erkeklerde kalp damar hastalığı için olası bağımsız risk faktörleri hipertansiyon, kötü glisemi kontrolü ve düşük HDL-C düzeyini içermektedir.

OLGU ÇALIŞMASI 2 (devamı)

      T2DM tanısı konmuş kadınlarla karşılaştırıldığında, MR’yi daha yüksek kalp damar hastalığı riski altına iten risk faktörleri ve bu nedenle kilit tedavi hedefleri olarak yapılacaklar şunları içermektedir:

•   Hipertansiyon —hydrochlorothiazide ve lisinopril ile kontrol altında olmasına (126/78 mm Hg) rağmen

•   Kötü glisemi kontrolü — A 1C, %7.8 (eAG, 177mg/dL)

•   Artmış fiziksel aktivite—diz rehabilitasyonuna sevk edin

•   Ek glukoz düşürücü ilaç vererek (ör, dipeptidyl peptidase-4 inhibitörü, glukagon-benzeri peptid-1 reseptör agonisti, thiazolidinedione, alfa-glukosi-daz inhibitörü, sulfonylurea, glinide, ya da bazal insülin) glukoz düşürücü tedaviyi yoğunlaştırın

•   Mikroalbüminüri (45 mg idrar albümin/gr kreati-nin) lisinopril’e daha iyi uyum için cesaretlendirin; böbrek işlevini izleyin

•   Hipertrigliseridemi—omega-3 yağ asidi ya da uzamış salınımlı niacin başlayın

Psikososyal İyi Olma Hali, Kendi Kendine Bakımın ve Başa Çıkma Stratejilerinin Yararı

      Tip 2 diyabetes mellitus hastanın kendi kendine bakarak büyük oranda glisemi kontrolü yaptığı kronik bir hastalıktır ve T2DM bulunan hastaların davranışları ve inanışları tanıdan sonra düşünülmesi gereken önemli faktörlerdir.23 T2DM bulunan kadınlar ve erkekler arasında davranışlar ve inanışlar arasında önemli farklılıklar bulunmaktadır. Yayınlanan araştırmalar T2DM tanısı konmuş kadınlar ve erkekler arasındaki bu psikososyal farklılıklara tamamen değil ama biraz içgörü sağlamaktadır. Bu farklılıklar Tablo 2’de özetlenmiştir.24-32 Hastanın kendi kendine bakımının gelişmesi açısından, tedavi planlarken ve hasta ile iletişim ve eğitim sırasında, bu farklılıkları göz önünde bulundurmak gerekir.

OLGU ÇALIŞMASI 2 (devamı)

MR için kilit girişimler:

•   MR ile diyalogu devam ettirin ve işbirliği içinde kalın

•   MR’nin kişisel hedeflerine uygun olarak hedefleri paylaşın

•   Günlük yaşantısında kendi diyet değişiklikleri hedefleri ve kan glukozu izlemi ile diyabetini daha iyi götürebilme yollarını belirlemek için MR ile problem çözün

•   Tedavi planına daha iyi uyum sağlama dahil, kendi kendine yönetimi daha iyi yaparak hastalık kontrolünü sağlayabileceğini ya da iyileştirebileceğini vurgulayın

•   MR’e, T2DM’nin ilerleyici bir hastalık olduğunu ve hastalık seyrinde aralıklı ilaç düzenlemeleri yapılması gerektiğini hatırlatın

•   Dizini incitmeden önce hastalığının kontrol altında olduğunu hatırlatarak, T2DM’nin kontrol altına alınabileceği inancını yerleştirin.

-   Dizinin rehabilite edilmesinin önemine odaklanın

-   Bir rehabilitasyon planı geliştirin

•   Diyabet tedavisini yoğunlaştırmak için seçeneklere göre danışmanlık desteği sağlayın (ör, dipeptidyl peptidase-4 inhibitörü, thiazolidinedione, gluka-gon-benzeri peptid-1 reseptör agonisti, sulfonylurea,veya insülin)

-MR’nın gereksinimlerini ve kaygılarını, her tedavi seçeneği için engelleri, özellikle hipoglisemi ve kilo alma konularını tartışın

-Injeksiyon cihazları açısından bilgi veya eğitim materyalleri sunun

-Uygunsa, sağlık ekibi ayarlayın

•   Mümkün olduğu kadar basit tedavi düzeni ayarlayın; yeterliyse hap kombinasyonlarını düşünün

Özet

      Giderek yaygınlaşan T2DM epidemisi için, tanı konmuş hastalara, hastalıklarını daha iyi yönetmek için yardım etmek, henüz tanı konmamış olanlara hastalığın iler-me riskini azaltmak ve ilişkili komplikasyonları tedavi etmek için girişim gerekir. Hastanın gereksinimleri, kaygıları ve yeteneklerine dayalı bireysel girişimlere ek olarak, cinsiyetini de dikkate almak gerekir. Diğer yönlerden sağlıklı kişilerde, sistolik hipertansiyon, düzenli sigara içme ve > 40 gr/gün alkol almımmı içeren bazı bağımsız faktörlerin T2DM tanısı konmuş erkeklerde kadınlara göre daha riskli olduğu görülmektedir. Aynı zamanda, erkeklerde orta derecede günlük alkol tüketimi, diyette balık ve deniz ürünlerinin fazla olması, az yağlı süt ürünleri, tam tahıl ve magnezyum alımı daha fazla risk azalması yapmaktadır.

      T2DM tanısı konduğunda, erkekler genellikle kalp damar hastalığı riski açısından kadınlardan daha iyidir, miyokard infarktüsü sonrası prognoz da daha iyidir ve tüm kalp damar hastalıklarına bağlı ölüm riski daha düşüktür. T2DM tanısı konmuş erkeklerde kalp damar hastalığı açısından, özellikle önemli bağımsız olası risk faktörleri hipertansiyon, kötü glisemik kontrol ve düşük HDL-C düzeyleridir. Depresyon gibi psikososyal komplikasyonlar T2DM bulunan erkeklerde daha az olasıdır.

Ancak, erkekler başa çıkmak için daha az çaba harcar, sağlık hizmetlerini kullanma olasılığı daha azdır ve tedavi seçenekleri konusunda daha az bilgilendirilmişlerdir. Erkeklerde kendi kendine tedavi konusunda beklenti daha az olmakla beraber, kadınlara göre aile ve arkadaşlarından daha fazla destek bulurlar, ancak hastalıklarının kontrolünü kaybetme konusunda korku duyarlar.

Bu cinsiyet farklılıklarını göz önünde bulundurmak, erkeklerde T2DM gelişme riskini azaltmak ve T2DM tanısı konmuş erkeklere hastalıklarını kendi kendine yönetmek konusunda yardımcı olmak açısından aile hekimlerine yarar sağlayabilir.

■ Kaynaklar

1.Centers for Disease Control and Prevention. National diabetes fact sheet: national estimates and general information on diabetes and prediabetes in the United States, 2011. http://www.cdc.gov/diabetes/pubs/pdi7ndfs_2011.pdi Published 2011. Ac- cessed May 2, 2011.

2.Meisinger C, Thorand B, Schneider A, Stieber J, Doring A, Lowel H. Sex differences in risk factors for incident type 2 diabetes mellitus: the MONICA Augsburg cohort study. Arch Intern Med. 2002;162(l):82-89.

3.Meisinger C, Kandler U, Ladwig KH. Living alone is associated with an increased risk of type 2 diabetes mellitus in men but not women from the general population: the MONICA/KORA Augsburg Cohort Study. Psychosom Med. 2009;71 (7):784-788.

4.Baliunas DO, Taylor BJ, Irving H, et al. Alcohol as a risk factor for type 2 diabetes: a systematic review and meta-analysis. Diabetes Care. 2009;32(11):2123-2132.

5.Mozaffarian D, Kamineni A, Carnethon M, Djousse L, Mukamal KJ, Siscovick D. Life- style risk factors and new-onset diabetes mellitus in older adults: the cardiovascular health study. Arch Intern Med. 2009; 169(8 ):798-807.

6.Joosten MM, Grobbee DE, van der A DL, Verschuren WM, Hendriks HF, Beulens JW. Combined elfect of alcohol consumption and lifestyle behaviors on risk of type 2 dia- betes. Am J Clin Nutr. 2010;91(6):1777-1783.

7.Gigleux I, Gagnon J, St-Pierre A, et al. Moderate alcohol consumption is more cardio- protective in men with the metabolic syndrome. J Nutr. 2006; 136( 12):3027-3032.?

8.Joosten MM, Chiuve SE, Mukamal KJ, Hu FB, Hendriks HF, Rimm EB.Changes in alcohol consumption and subsequent risk of type 2 diabetes in men. Diabetes. 2011;60( 1 ):74-79.

9. Nanri A, Mizoue T, Noda M, et al. Fish intake and type 2 diabetes in Japanese men and women: the Japan Public Health Center-based Prospective Study. AmJ Clin Nutr. 2011;94(3):884-891.?

10.Choi HK, Willett WC, Stampfer MJ, Rimm E, Hu FB. Dairy consumption and risk of type 2 diabetes mellitus in men: a prospective study. Arch Intern Med. 2005;165(9):997-1003.?

11.Fung TT, Hu FB, Pereira MA, et al. Whol^grain intake and the risk of type 2 diabetes: a prospective study in men. Am J Clin Nutr. 2002;76(3):535-540.?

12.Lopez-Ridaura R, Willett WC, Rimm EB, et al. Magnesium intake and risk of type 2 diabetes in men and women. Diabetes Care. 2004^7(1): 134-140.

13.Nathan DM, Kuenen J, Borg R, et al. Translating the A1C assay into estimated average glucose values. Diabetes Care. 2008;31(8 ):1473-1478.

14.Levey AS, Coresh J, Balk E, et al. National Kidney Foundation practice guidelines for chronic kidney disease: evaluation, classification, and stratification. Ann Intern Med. 2003; 139(2): 137-147.?

15.Legato MJ, Gelzer A, Goland R, et al. Gender-specific care of the patient with diabetes: review and recommendations. Gend Med. 2006;3(2): 131-158.?

16.Huxley R, Barzi F, Woodward M. Excess risk of fatal coronary heart disease associated with diabetes in men and women: meta-analysis of 37 prospective cohort studies. BMJ. 2006;332(7533):73-78.

17.Larsson CA, Gullberg B, Merlo J, Rastam L, Lindblad U. Female advantage in AMI mortality is reversed in patients with type 2 diabetes in the Skara-borg Project. Diabetes Care. 2005;28(9):2246-2248.

18.Avogaro A, Giorda C, Maggini M, et al. Incidence of coronary heart disease in type 2 diabetic men and women: impact of microvascular complications, treatment, and geographic location. Diabetes Care. 2007;30(5): 1241-1247.?

19.Zandbergen AA Sijbrands EJ, Lamberts SW, Bootsma AH. Normotensive women with type 2 diabetes and microalbuminuria are at high risk for macro-vascular dis- ease. Diabetes Care. 2006;29(8 ): 1851-1855.

20.Mulnier HE, Seaman HE, Raleigh VS, et al. Risk of stroke in people with type 2 dia- betes in the UK a study using the General Practice Research Database. Diabetologia. 2006;49(12):2859-2865.

21.Tuomilehto   J, Rastenyte D, Jousilahti P, Sarti C, Vartiainen E. Diabetes mellitus as a risk factor for death from stroke. Prospective study of the middle-aged Finnish popu- lation. Stroke. 1996;27(2):210-215.

22.Hanai   K Babazono T, Yoshida N, et al. Gender differences in the association between HDL cholesterol and the progression of diabetic kidney disease in type 2 diabetic pa- tients. Nephrol Dial Transplant. 2012;27(3): 1070-1075.

23.Tuerk   PW, Mueller M, Egede LE. Estimating physician effects on glycemic control in the treatment of diabetes: methods, effects sizes, and implications for treatment policy. Diabetes Care. 2008;31(5):869-873.

24.Rubin   RR, Peyrot M, Siminerio LM. Health care and patient-reported outcomes: results of the cross-national Diabetes Attitudes, Wishes and Needs (DAWN) study. Diabetes Care. 2006;29(6): 1249-1255.

25.McCollum   M, Hansen LB, Ghushchyan V, Sullivan PW. Inconsistent health per- ceptions for US women and men with diabetes. J Womens Health (Larchmt). 2007;16(10): 1421-1428.

26.Gucciardi   E, Wang SC, DeMelo M, Amaral L, Stewart DE. Characteristics of men and women with diabetes: observations during patients’ initial visit to a diabetes education centre. Can Fam Physician. 2008;54(2):219-227.

27.Chiu   CJ, Wray LA. Physical disability trajectories in older Americans with and without diabetes: the role of age, gender, race or ethnicity, and education. Gerontologist. 2011;51(l):51-63.?

28.Nielsen AB, de Fine Olivarius N, Gannik D, Hindsberger C, Hollnagel H. Structured personal diabetes care in primary health care affects only women’s HbAlc. Diabetes Care. 2006;29(5):963-969.?

29.Shalev V, Chodick G, Heymann AD, Kokia E. Gender differences in healthcare utilization and medical indicators among patients with diabetes. Public Health. 2005;119(1):4549.?

30.Kacerovsky-Bielesz   G, Lienhardt S, Hagenhofer M, et al. Sex-related psychological effects on metabolic control in type 2 diabetes mellitus. Diabetologia. 2009;52(5):781-788.?

31.Brown   SA, Harrist RB, Villagomez ET, Segura M, Barton SA, Hanis CL. Gender and treatment differences in knowledge, health beliefs, and metabolic con- trol in Mexican Americans with type 2 diabetes. Diabetes Educ. 2000;26(3): 425438.

32.Liburd LC, Namageyo-Funa A, Jack L, Jr. Understanding “masculinity” and the challenges of managing type-2 diabetes among African-American men. J Nad Med Assoc. 2007;99(5):550-552, 554-558.


Richard Aguilar, MD
Medical Director, Diabetes Nation, LLC, Sisters, OR, Director, Seville Medical Center, Downey, CA Supplement to The Journal of Family Practice, Vol 61, No 6:S16-S20, June 2012